Niedziela Palmowa to pamiątka wjazdu Jezusa Chrystusa do Jerozolimy. W kalendarzu chrześcijańskim święto ruchome przypadające 7 dni przed Wielkanocą. Rozpoczyna Wielki Tydzień.

Któż z nas w Palmową Niedzielę nie niósł chociaż raz w życiu palm do kościoła? To na pamiątkę wydarzenia tak pięknie opisanego przez św. Łukasza:

 „I przyprowadzili je [oślątko] do Jezusa. A potem położywszy na nie swe szaty, usadowili Jezusa. Gdy zaś już jechał, rozścielali swoje okrycia na drodze. A kiedy już schodzili z Góry Oliwnej, cała rzesza uczniów, radując się, poczęła donośnym głosem wielbić Boga z powodu wszystkich cudów, jakie widziano. Wołali:

 Błogosławiony Król,

 który przychodzi w imię Pańskie.

 Pokój na niebie, chwała na wysokościach.”

Równie pięknie zapisał w Starym Testamencie prorok Zachariasz:

 „Oto król twój idzie do ciebie [Jerozolimo], sprawiedliwy i zwycięski. Pokorny – jedzie na oślątku, źrebięciu oślicy”.

Po trzech latach publicznej działalności Jezus udaje się do Jerozolimy. Już przeczuwa, ze Jego życie biegnie ku końcowi. Koniec będzie bolesny, przeczuwa swoja mękę. Zaufał Ojcu do końca…

U bram miasta wita go uroczyście tłum, trzymający w dłoniach gałęzie palmowe. Triumfalny wjazd niczego nie zmieni. Wołano: Hosanna! Słano przed nim swe płaszcze i gałązki. On wiedział, ze wkrótce ten tłum obróci się przeciw niemu. Jezus wjeżdża do Jerozolimy jako Król, ale cichy i pokorny – na oślęciu.

„Gdy w Palmową Niedzielę słońce świeci, będą pełne stodoły, beczki i sieci”.