To uroczystość, którą obchodzimy czterdzieści dni po Zmartwychwstaniu. Pierwotnie w tradycji Kościoła święto Wniebowstąpienia było połączone ze świętem Zesłania Ducha Świętego pięćdziesiąt dni po Zmartwychwstaniu.

Właściwa nazwa: Dni błagalne (rogationes, od łac. rogo – prosić, modlić się). Swoimi początkami sięgają chrześcijańskiej starożytności. Do dni błagalnych należą: święto św. Marka Ewangelisty (obchód stały 25 kwietnia) i trzy dni przed uroczystością Wniebowstąpienia Pańskiego (Dni Krzyżowe).

Decyzja w sprawie udzielenia dyspensy od obowiązku zachowania wstrzemięźliwości od pokarmów mięsnych

Serdecznie zapraszamy !

Jedną z podstawowych prawd głoszonych przez Kościół jest prawda o bezgranicznej Miłości Boga do ludzi. Objawia się ona w stworzeniu, zbawczym dziele Jezusa Chrystusa, w sakramentalnym działaniu Kościoła, w kulcie Najświętszego Sakramentu, Serca Pana Jezusa i miłosierdzia Bożego. 

Święta siostra Faustyna Kowalska miała łaskę widzenia Pana Jezusa, który podczas licznych wizji przekazał Jej prawdę o miłosierdziu Bożym. Spisała ona wszystko w „Dzienniczku”, co widziała i usłyszała. Pan Jezus polecił siostrze Faustynie sporządzenie obrazu Bożego Miłosierdzia, a także ustanowienia w II niedzielę Wielkanocną święta Bożego Miłosierdzia. Nauczył również Koronki do Bożego Miłosierdzia, z którą połączył pewne swoje obietnice.

To zwieńczenie Wielkiego Postu. Do tego wydarzenia zmierzał nie tylko cały ten 40-dniowy okres pokuty, ale zmierza także i nasze życie. Ciężko nam sobie wyobrazić naukę Chrystusa, jego zapowiedzi odkupienia, gdyby nie jego Zmartwychwstanie. Bez większego sensu byłyby przykazania, nauki i uzdrowienia. Dlatego też Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego jest najważniejszą uroczystością każdego chrześcijanina.